2000km

Inmiddels hebben we meer dan 2000km afgelegd en zijn we in de 7e regio aangekomen, wat ook betekend dat we over de helft van deze trip zijn. In totaal zullen we tot aan kerst 11 regio's bezoeken en in januari volgen er dan nog 3 regio's. Omdat we zoveel km afleggen voelt het soms alsof ik al veel langer weg ben en merk ik ook dat er een bepaalde routine is waardoor iedereen weet wat we moeten doen en pakken we dit automatisch op, dat is fijn! 
We zijn nu in het midden van het land aangekomen en dus ook meer naar de droogte en minder groen maar zo heeft elke plek wel iets waar we van genieten. De temperatuur ligt gemiddeld tussen de 32 en 40 graden, wat op sommige dagen dus wel echt warm is. 
Tot nu toe gaat het rijden goed en hebben we geen problemen of pech gehad met de auto's dus dat is super fijn. Soms heb je het gevoel dat je 10 paar ogen nodig hebt als je aan het rijden bent omdat er zoveel gebeurd en je zomaar een kip, geit of koe voor de auto kan hebben, maar dat maakt het rijden ook wel leuk. Hieronder wat foto's van het onderweg zijn. 

Op de laatste foto zie je een 'plas pauze', of zoals wij het noemen, een 'code yellow'. In onze auto's is een radio aanwezig zodat we tijdens de reis met elkaar kunnen communiceren, dat is handig om informatie door te geven, aan te geven wanneer we gaan switchen van chauffeur maar dus ook het doorgeven van een 'code yellow' wat af en toe nodig is. Het begint te wennen, zo langs de kant van de weg tussen de krekels.. 

Tijdens onze patiënten dagen komen we op veel verschillende plekken, soms een prima plek, soms moeten we een beetje aanpassen maar we zijn vooral blij dat we een plek hebben waar we onze patiënten kunnen zien en dat er airco in de zaal is. Wat trouwens niet altijd alles zegt, want het gebeurd regelmatig dat de stroom uitvalt en we in het half donker verder gaan en dan wordt het toch wel wat warmpjes binnen. 
Op de 2e foto hieronder zie je een voorbeeld van 1 van de zalen waar we hebben gewerkt, ik heb de patiënten onherkenbaar gemaakt. Dit is eigenlijk hoe we bijna altijd zitten, als verpleegkundigen. Ik zit in het midden op deze foto, door onze 'klederdracht' misschien een beetje onherkenbaar. Ik merk dat we elke regio meer leren en we weten welke vragen we moeten stellen om zo in korte tijd een beeld te krijgen van de patiënt. Zo hebben we geleerd dat het handiger is om eerst te kijken wat er aan de hand is en daarna de vragen te stellen omdat we er soms achter komen na ons gesprek dat er niets te zien is, of dat het iets is waar we niet bij kunnen helpen. Dat zijn kleine dingen die ons helpen om de patiënten selectie steeds meer in de vingers te krijgen.
De eerste dag is vaak de langste dag, gemiddeld werken we van 07:00-19:00, maar dit loopt soms nog uit als er meer patiënten te zien zijn. De patiënten moeten om 07:00 uur komen, de ervaring leert dat ze er niet allemaal stipt om 07:00 uur zijn en eigenlijk druppelsgewijs aankomen. Bij aankomst krijgen ze een polsband met een nummer, zo weten we wie de volgende patiënt is en hoeveel patiënten er op dat moment zijn. 
Op de laatste foto een mooie zonsondergang cadeau, na een dag werken bij het ziekenhuis. 

Ook hier is er veel aandacht voor covid en we zijn dankbaar dat het tot zover goed mag gaan! Voordat de patiënten naar binnen komen wordt eerst de temperatuur gedaan en een covid checklist. De patiënten krijgen ook de mogelijkheid om zich te laten vaccineren dezelfde dag. Wij dragen daarom beschermende kleding, een goed mondmasker en een face shield.  Verder testen wij onszelf met een zelftest elke keer bij aankomst in een nieuwe regio, tot zover altijd negatief gelukkig. In de auto dragen we een mondkap en ook op straat ontkomen we er helaas niet aan. Maar ook dat begint normaal te worden! 

Hieronder nog een filmpje van een patiënten verhaal, kinderen die we ook tijdens onze dagen regelmatig tegenkomen en hopelijk ook dezelfde behandeling kunnen krijgen. 

Het is een flink verhaal geworden en denk dat het goed is dat ik ga afronden. Hieronder nog wat foto's van het straatbeeld en een stukje ontspanning op onze vrije dag. En als je goed kijkt, zie je een aap in de palmboom! 

Ik wil via deze weg ook iedereen bedanken die meeleeft, bid, geeft of op welke manier dan ook. Dat waardeer ik erg! 

Hartelijke groet uit Senegal!