Heftige verhalen..

18-02-2019

Ha allemaal, 

Het is weer tijd voor een nieuwe blog, óf ik vind in ieder geval dat het tijd is voor een nieuwe blog! :) Het is fijn om zo af en toe even wat op papier te zetten en jullie daarbij ook een inkijk te geven in het leven hier. Ik voel me dankbaar dat ik dit weer opnieuw mag meemaken, wat fijn om de dankbare patiënten te zien, het land te ontdekken, vriendschappen op te bouwen en je aan te passen aan het leven hier.. 

De vriendelijkheid van de mensen uit Guinee is wel iets wat bijzonder is.. Je begroet veel mensen op straat, zelfs bij de controleposten.. (Zie je het al voor je dat je bijvoorbeeld op Schiphol  heel uitbundig vraagt of het wel goed gaat met diegene?!) Het is een belangrijk element hier in het samenleven. Als je je dienst begint op de afdeling is het wel heel fijn als je iedereen persoonlijk begroet, van patiënt tot daycrew (mensen uit Guinee zelf die helpen met de vertaling en hand- en spandiensten op de afdeling) en je eigen collega's. En vaak is het niet zomaar klaar met 'goedemorgen', maar is het vooral belangrijk dat je vraagt hoe het gaat met diegene, of zij een goede nacht gehad hebben, hoe het met hun familie gaat etc. Nu zijn 'wij' van het vluchtige contact maar dit is wel goed om even bewust bij iemand stil te staan en echt even geïnteresseerd te zijn. 

Hieronder volgen wat foto's van patiënten met verschillende ziektebeelden om een beeld te geven van de patiëntencategorie. (Foto's zijn afkomstig uit de fieldservice van Kameroen). 

De afgelopen weken heb ik op verschillende afdelingen gewerkt omdat er dan minder verpleegkundigen nodig waren op mijn eigen zaal. Ook juist wel leuk omdat je zo wel alle verschillende ziektebeelden tegenkom. Op mijn eigen zaal hebben we de schildklieroperaties gehad, soms al gegroeid tot ruim een kilo.. Heel leuk om dan het eerste moment te zien als zij terugkomen van de operatie en in de spiegel kijken naar het resultaat, met een grote lach en soms een traan. Vorige keer vertelde ik al iets over de plastische zaal, wij kregen nu ook plastische patiënten omdat het teveel patiënten waren voor 1 zaal. Stuk voor stuk bijzondere, treffende verhalen en soms ook echt heftig om de patiënten te zien. 
Zo heb ik voor een meisje gezorgd van 18 jaar die verbrandt is in haar eigen hut door een blikseminslag waarbij zelfs haar zusje is omgekomen. Door de ernstige verbrandingen en het niet hebben van juiste zorg had zij veel vergroeiingen. Haar kin zat vastgegroeid aan haar borstkast waardoor zij haar hoofd niet meer kon draaien, haar armen kon zij niet meer strekken door de vergroeiingen van huid en haar gezicht en handen waren ook verminkt. Het was een hele lange OK waarbij huid van haar bovenbenen is gebruikt om alles te herstellen. Het zal nog een lange weg voor haar worden maar wat mooi dat het mogelijk is om haar weer mobiel te maken en zij meer 'normaal' door het leven kan gaan. Ik heb haar vorige week voor het eerst mee naar buiten kunnen nemen, wat was ze blij! Het gaat goed met haar en al heb ik niet meer voor haar gezorgd, steeds als je haar ziet is ze weer vooruitgegaan, echt super mooi om te zien! 
En zo heeft elke patiënt zijn/haar eigen verhaal die indruk maakt op je. Ook heb ik op de afdeling gewerkt met de aangezichtschirurgie, bijvoorbeeld mensen met een tumor in het gezicht die verwijderd is en er soms meerdere operaties nodig zijn voordat het resultaat goed is omdat het gezicht vaak ook vervormd is hierdoor. Ook dit zijn heftige verhalen, zo vertelde een patiënt dat hij eigenlijk al jaren niet meer over straat gaat omdat hij wordt uitgelachen om zijn misvormde gezicht door de tumor en hij ook bij zijn familie niet echt meer hoorde, dat raakt je dan wel! En heel fijn om te zien dat de patiënten hier soms echt weer opbloeien omdat zij weer worden gezien als mens en het niet eng is om met hen om te gaan, dat geeft hen veel vertrouwen en plezier. 
Het werken hier is wel heel anders dan thuis, maar de basis blijft hetzelfde en ben alleen maar blij dat ik met mijn achtergrond juist hier kan werken en een verschil kan maken voor de patiënten. 

Komende weken volgt er nog wat meer algemene chirurgie op mijn afdeling en begin maart wordt er gestart met de Women's Health, de vrouwen met de fistula waar ik vorig jaar ook 6 weken voor heb mogen zorgen. Waarschijnlijk switch ik dit keer ook naar de afdeling waar de vrouwen komen maar daar zal ik jullie de volgende keer vast meer over kunnen vertellen! 

Naast al het werk is er ook tijd voor ontspanning en leuke dingen :) 

Zo zijn we gezellig met een groep meiden uit eten geweest bij een Italiaans restaurantje (en dat in Afrika!). Het verschil tussen 'luxe' en de straat is soms wel lastig omdat je weet dat er ook veel mensen zijn die daar niet naartoe kunnen. Anderzijds probeer ik er wel van te genieten omdat het ook je ontspanmomenten zijn. En eigenlijk is dat in NL niet anders, daar kunnen ook veel mensen niet uit eten of zichzelf onderhouden. 
Als ik een dag vrij heb probeer ik altijd wel van het schip af te gaan, goed om even wat anders te doen en de stad verder te ontdekken. Uiteindelijk zijn we in het zwembad belandt, wat ook echt niet verkeerd is :) 
In Conakry zijn verschillende markten, één is op loopafstand dus daar ben ik nu een aantal keer geweest. Dit keer heb ik zelfs een stukje stof gekocht! Ik wilde eigenlijk geen jurk laten maken maar wat moet je anders met je stof.. Dus we zijn bij een taillor geweest en hopelijk wordt het een leuke jurk! Je kunt kiezen uit ontelbaar veel stoffen, allemaal even leuk wat het wel echt super lastig maakt! Het grappige is dat sommige stoffen in Holland worden gemaakt en hier worden verkocht (dit zijn de duurdere stoffen) terwijl je ze in Nederland zelf niet ziet. 
Vorig weekend hebben we flink gebakken en konden we een gezellige high tea doen met alle Nederlanders op zondagmiddag, best gezellig!
 

Afgelopen vrijdag ben ik samen met Anneke naar Kassa Island geweest, hier vlakbij zijn 3 eilanden waar je naartoe kunt en naar Kassa kun je met de ferry. Super handig dus! We wilden niet de hele dag gaan dus besloten we de ferry van 14 uur heen en 17:30 uur terug te nemen (dit is ook de laatste ferry, anders kom je niet meer van het eiland af!). Uiteindelijk na ruim driekwartier wachten vertrok de ferry toch eindelijk om 14:50 uur en waren we 15:15 uur op het eiland. Niet zo heel veel tijd maar wel even echt genoten van de natuur maar vooral ook van de rust.. Je hoort er niets! Alleen vogeltjes en soms de zee.. Dat was echt wel even heel fijn, want waar je ook bent op het schip of in de stad, het is nooit echt stil, altijd hoor je geluid. Daar ga ik nog wel eens vaker heen :) 

Ik ga het hier weer bij laten, best een lang verhaal geworden dit keer :) 
Bedankt weer voor alle reacties, echt heel leuk om te lezen en soms gewoon ook even fijn om te horen hoe het met jullie gaat! 
Wil je een reactie geven? Zie contact, of onderstaand formulier. 
Tot de volgende blog!

© 2022 Reisblog van Eline. Alle rechten voorbehouden.
Mogelijk gemaakt door Webnode
Maak een gratis website.